از زمان گذشته تا به امروز،دویدن جز تمرینات اصلی بوکسورها بوده است.
از زمان محمدعلی و تایسون،و حتی قبل تر زمان جک دمپسی و بازم عقب تر.
دویدن به خودی خود یک بدنسازی نیز می‌باشد.
درست است که فشار اصلی بر روی پاها قرار دارد،اما عملا تمام بدن هنگام دویدن درگیر است.
دویدن های استقامتی و سرعتی،باعث افزایش نفس،افزایش استقامت و حتی افزایش قدرت عضلات بوکسور ها می‌شود.
امروزه تمامی بوکسورهای قدر جهان،در کنار تمرینات بوکس و تمرینات با وزنه،به صورت روزانه تمرینات هوازی و دویدن خود را دارند.
نزدیک مسابقه،بر روی دو های سرعتی بیشتر تاکید می‌شود،چرا که باعث افزایش نفس بوکسور و افزایش توان انفجاری و همچنین استقامت بوکسور در راند های بالا می‌شود.
قطعا بوکسوری که تمرینات دویدن را حذف کرده باشد،هنگام مبارزه با یک حریف قدر،تفاوت را احساس خواهد کرد.
بوکسورهای مثل آنتونی جاشوا،کانلو آلوارز،و خیلی بوکسورهای طراز اول جهان،همواره تمرینات دویدن خود را حفظ کرده اند.
آرش ماپار
